Pałac w Gorajowicach, który jest siedzibą szkoły zbudowany został w I połowie XIX wieku w stylu neogotyckim. Charakteryzują go dwie potężne wieże bastionowe, loggie, pinakle, wykusze, gzymsy, obramienia okien i drzwi oraz inne detale wystroju. Budowany był w dwóch etapach. Najpierw wzniesiono część południową od załomu muru przy głównym wejściu do budynku, następnie północną z wypiętrzoną nad nią „niższą wieżą”. Pałac otaczał piękny park, po wojnie zaniedbany i częściowo zniszczony przez budowę na jego terenie szpitala powiatowego.
Do końca wieku XIX pałac był siedzibą rodów ziemskich (Piegłowscy, Pietrowscy, Trzeciwcy, Łętowscy, Reigerowie) – właścicieli folwarku położonego na terenie pobliskiej wioski Gorajowice. W 1888 roku majątek nabył Tadeusz Sroczyński, znany działacz na polu przemysłu naftowego. W latach 1895-1901 przeprowadzony został generalny remont budynku wg projektu architekta Tadeusza Stryjeńskiego. Zostało przeprojektowane wnętrze pałacu, wyposażone w stylowe meble, piece kaflowe oraz piękne lampy naftowe. Budynek otoczył park w stylu angielskim z zielenią i drzewami sprowadzonymi z renomowanych plantacji. Od roku 1901 Tadeusz Sroczyński przeprowadził się wraz z rodziną do pałacu i mieszkał w nim do śmierci, do roku1942. W czasie I wojny budynek dworu, meble, obiekty gospodarcze zostały bardzo zniszczone przez wojska rosyjskie. Już nigdy nie odzyskały dawnej świetności.
Tadeusz Sroczyński miał trzech synów Jana, Mariana i Karola. W Grajowicach pozostał Marian, który zarządzał majątkiem wraz z ojcem. Marian Sroczyński opuścił kraj podczas wojny i zmarł w latach sześćdziesiątych w Anglii. Jego żona Izabela wyjechała do Krakowa i tam mieszkała do końca życia. Podczas II wojny światowej w pałacu mieściła się żandarmeria polowa. Dzięki temu obiekt ocalał. Państwo Sroczyńscy zostali wydziedziczeni z majątku na podstawie reformy rolnej. Dziedzic gorajowicki był ojcem chrzestnym bohatera narodowego mjr Henryka Dobrzańskiego legendarnego „Hubala”.
Po wyzwoleniu pomieszczenie pałacowe zajęło starostwo, a w latach sześćdziesiątych mieścił się w nim oddział szpitala powiatowego. Nieremontowany przez użytkowników pałac ulegał zniszczeniu i byłby zmienił się w ruinę gdyby nie zaangażowanie pani dyrektor A. Połtowicz, która doprowadziła do jego odnowienia, i w roku 1967 uczyniła siedzibą Państwowej Szkoły Medycznej Pielęgniarstwa.
W latach 90-tych ówczesny dyrektor szkoły mgr Barbara Pniewska poczyniła starania o uzyskanie funduszy i zezwolenie na remont budynku. Z jej inicjatywy doszło do podziału parku na działkę szkolna i szpitalną z założeniem ksiąg wieczystych.
Od roku 2000 pracami renowacyjnymi pałacu zajął się kolejny dyrektor mgr Stefan Juryś. Wykonany został remont dachu i częściowo elewacji od strony wschodniej i północnej.
Od września 2004 r. kontynuację prac konserwatorsko-remontowych podjęła dyrektor mgr Alicja Dachowska. Dokonano remontu elewacji ściany zachodniej i południowej, częściowej wymiany okien, remontu suteren i zmiany instalacji elektrycznej. Odłączenie od szpitala wodociągu, kanalizacji i sieci elektrycznej spowodowało, że budynek stał się samodzielną jednostką. Z pieniędzy uzyskanych od sponsora zainstalowano monitoring budynku. W roku 2010r. dokonano odnowienia stolarki wewnątrz szkoły. Boazeria, drzwi wejściowe, wszystkie drzwi na parterze, balustrada w holu odzyskały dawne piękno.
Do końca listopada 2010r. wykonane zostało ogrodzenie parku wokół szkoły oraz nowa brama wjazdowa. We wrześniu 2012 r. zakończone zostały prace w ramach projektu pn. „Rewitalizacja otwartych przestrzeni rekreacyjnych Miasta Jasła” realizowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej nr 7 „Spójność wewnątrzregionalna” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego na lata 2007-2013, działanie „Rewitalizacja Miast”. Liderem projektu było Miasto Jasło, a Województwo Podkarpackie poprzez Medyczną Szkołę Policealną im. prof. Rudolfa Weigla było partnerem nr 1 tego projektu. Realizację przedsięwzięcia uchwałą Zarządu Województwa Podkarpackiego przekazano pani dyrektor Alicji Dachowskiej. W związku z tym na terenie pałacu wykonane zostały prace: oświetlenia parkowe, alejki z ławkami, boisko wielofunkcyjne, monitoring, wymiana nawierzchni na drodze dojazdowej i parkingu, nasadzenie nowych drzew, krzewów i klombów kwiatowych, iluminacja budynku, konserwacja sztukaterii elewacji budynku oraz wykonanie posadzek na balkonach i schodów z piaskowca.
Link do strony Atlas Rezydencji (najpiękniejsze dwory, pałace, zamki)